Hoe handig zijn M&M's nou eigenlijk

Nog onder de indruk van het op en neer gaan van de grote boten in de Miraflores-sluizen vulden wij de avond met eveneens het op en neergaan van de bierglazen. We geraakten aan de dronkemanspraat met twee panamezen van de lokale hardloopclub. Toen wij onze plannen voor de dag erna vertelden (bus naar El Valle) bood hij ons aan om ons te brengen. Ja ja.....
Anderhalf uur later dan afgesproken kwam Carlos met een knalharde kater dan toch aan met zn autootje om ons een lift te geven. Gelukkig maar, want we waren al rijkelijk laat voor de bus :-)
Het was witte donderdag en heel Panama City loopt dan leeg om naar familie of naar hun vakantiehuisjes te gaan. De Pan-American highway was dan ook een en al file. De rit zou krap twee uur moeten duren, maar vijf uur later waren we nog aircoloos vol in de zon aan het zweten in zijn autootje op de Interamericana. Naarmate we dichterbij kropen klom de weg omhoog en werd de temperatuur aangenamer.

In El Valle de Anton zijn we aan het outdoren gegaan. Eerst eens de billen flink pijngedaan op een paardenrug, gewandeld over hangbruggen naar een waterval en ons ingesmeerd met heilzame blubber bij zogenaamde thermaalbaden.
Grootste avontuur was op eerste Paasdag toen bij het wakker worden bleek dat de paashaas toch kans had gezien om wat chocolade eieren in het zicht te verstoppen. Om 6 uur in de ochtend werden al diverse gymnastische oefeningen gedaan door de meisjes om bovenop een plank te komen of om het raamkozijn te ontdoen van de eieren! Papa en mama begonnen de dag met een dikke zoen en een felicitatie, want vandaag waren wij op de kop af 15 jaar samen. Blijkbaar was de paashaas op de hoogte, want er stond een flesje champagne, althans, bubbelwijn, in de koelkast klaar!

Na de paasdrukte hebben we vier busritten aan elkaar geknoopt om in een uurtje of acht naar de Pacific te koersen. De meisjes waren echt voorbeeldig aan het reizen en hebben werkelijk geen een keer geklaagd! In Sante Catalina, daar waren we immers, konden we het uitgestrekte dorp heuveltje op heuveltje af rondfietsen en vooral veel in het water liggen. Terwijl Mélanie aan het duiken was bij Isla Coiba werd ik getrakteerd op een Hale Berry -James Bond momentje aan het strand. Kwam daar toch een mooie hippe surfbabe het water uit.... stond ik daar dan als James Bond met mijn lullige zwemvestje om met een oranje kano en twee kinderen..... Maar stoer als ik was ging ik met de meisjes met een kano het water in. Vrij snel werden we door de immense rollende golven weer het strand op gepiloteerd... vandaar dat het hier dus zo populair bij surfers is.... Dat werd dus maar krabbetjes zoeken tussen de rotsen :-) 007 mission aborted....
De dag erna ging ik onder water naast de reefsharks liggen en Mélanie bodyboarden met de meisjes. Allemaal lekker roodgekleurd door de zon en vol met stikstof heerlijk in slaap gevallen.

In plaats van de airco op te schroeven zochten wij de koelte op van het hoogland. Na weer acht uur bussen zonder geklaag kwamen we aan in Boquette, u allen welbekend van de twee vermiste meisjes. Daar weer wat paarden geregeld voor een drieurige viervoetige wandeling door de omgeving. Echt prachtige toer bergje op en af, door riviertjes en kleine dorpjes. Binnen twee uur waren we helaas al weer terug, maar erg genoten. Bij de organisator verteld dat het erg leuk was, maar nog even wiskundige uitleg gegeven dat twee uur niet drie uur is en de beste man begreep het zowaar! We kregen al het geld terug van de tour..... Dat was nou ook weer niet nodig, maar ja. Bij het weggaan vroeg hij nog wel of we uit Nederland kwamen :-)

De ochtend meteen weer de bus in naar de Caraibische kant. Met de touristische eilandengroep Bocas del Torro als bestemming stapten we misselijk van de bochtige busrit de speedboot in. Twintig minuutjes 200pk op volle toeren en we stonden tussen de backpackers een duikschool te zoeken. The Dutch Pirate, dat klonk wel goed :-) meisjes mochten mee aan boord om te snorkelen, de kapitein was babysitter en wij konden eindelijk weer eens samen duiken!
Verder nog wat kanovaren en met een primitief vislijntje langs de kant gestaan met de meisjes.

Vanaf Bocas met een touristenbusje naar de grens met Costa Rica. Daar wat stempeltjes verzameld om Panama uit te mogen en via een oude, met hout belegde spoorbrug over de gaten springend naar de stempelaar van Costa Rica. Malou had het slimme idee om de chagrijnige stempelaar een van haar m&m's te geven als smeergeld.Met een kinderlijke blije fonkeling in zijn ogen ramde zijn rechterhand onze paspoorten vol stempels en mochten we legaal verdertuffen naar Puerto Viejo.

Daar hadden we eindelijk weer een zwembadje bij het guesthouse en die hebben we ook veelvuldig gebruikt. De avonden daar hadden we verse vis van de grill, lobster en sushi op ons menu.
We hebben een chocoladeplantage bezocht, chocolade helpen maken en daarna een wilde dieren opvangcentrum bezocht. Daar mochten we met hele jonge aapjes knuffelen en spelen. Superschattig, maar het was wel weer even goed zoeken welke twee aapjes we weer mee naar buiten moesten nemen.

Met de goede aapjes naar de hoofdstad San Jose gebust en daar midden in een culturele dag terecht gekomen. Straatartiesten gaven les in stelten lopen en keken hun culturele ogen uit toen Amélie volgens de Hollandsche folklore al steltenlopend de ronde deed. Een bezoekje aan het nationaal theater en het ontmoeten van Mickey en Mini maakte de dag op en top cultureel.
Hede ten dage zitten we in La Fortuna, op een lavasteen worp van Volcano Arenal. Lekker koel, goed eten, dus dit overleven we wel.