Aaah, wekkend!

Aaah, heerlijk weekend.

Hoe lekker is het dat je na een weekje hard werken eindelijk het weekend ingaat! Eindelijk tijd voor een beetje sport.
We hebben zojuist de zaterdagse ochtendgymnastiek achter de rug en vertoefen ons nu verspreid over het safari-tentenkamp. Waar de een de stoffige keel spoelt met de Afrikaanse Lager, leest de ander een boek bij het zwembad of haalt de verloren uurtjes slaap in....

Goed als de conditie is spring ik onvermoeid van de ochtendgymnastiek achter de computer om als moderne Hemmingway een korte situatieschets van afgelopen dagen neer te zetten.

Sinds het vorige bericht heb ik dan toch besloten om mijn T-shirt aan te houden en uiteindelijk maar de gekoelde auto in te stappen. Het doel van de dag was de Three Rondavels van de Blyde River Canyon te zien en op de terugweg op de overige panoramische punten te stoppen. Zo'n ritje met gaten in de weg en mogelijk overstekende nijlpaarden (is een echt verkeersbord voor :-)) is behoorlijk vermoeiend voor de bestuurder. Op de terugweg in Graskop gestopt voor lunch, sandaaltjes voor Amelie en macadamianoten voor Bas. Aan de smaak van de noten was overigens duidelijk te merken dat die notenverkopers bij het stoplicht niet al te vaak business hebben gehad de afgelopen jaren. Deze macadamias zijn waarschijnlijk nog onder de apartheid geplukt en ingepakt geweest.... Helaas de zwembadborrel dan maar zonder nootjes genuttigd......

Na een ondanks verbrande nek goede nachtrust begon de dag voor Amelie op een vochtige manier; inmiddels gespecialiseerd in het spotten van bloemen en vlinders liep Amelie met het hoofd in de zuid-afrikaanse wolken onwetend recht op de zwembadrand af. Papa en mama nog snel de camera uit de tas proberen te futselen om mee te kunnen dingen in de finale van America's Funniest Home Videos, maar helaas het natte pak was al gehaald...
Nog nalachend (en Amelie nahuilend) de auto ingekropen om via mooie watervallen naar de olifantenclub te gaan. Na een lesje olifantenanatomie mochten we de kleintjes (4500 kilo) van dichtbij betasten en er welfs even mee wandelen en voeren. Opa en de kinderen glunderen nu nog!

Bij het krieken van de ochtend (in ons Malou-gevalletje dus vroeg) de auto ingepakt om via Hazyview richting Manyeleti game reserve te rijden. Gedurende de rit werd het groene heuvelachtige land langzaam omgebuigd tot vlak en meer zanderig. Onderweg stop je dan zo af en toe eens om maar wat fotootjes te schieten van de olifanten die je langs de kant van de weg tegenkomt. Eenmaal bij de buren van het Krugerpark aangekomen mochten we een paar kilometertjes naar het tentenkamp hobbelen in onze busjes.
Aldaar bleek dat we met om en nabij dertig man rondlopend personeel enige luxe konden verwachten daar we de enige gasten waren. Getuige de met Afrikaanse trommels aangekondigde door de chef-kok geprepareerde drie-gangen lunch met heerlijke witte wijn zat het met die luxe wel goed. Zo vlak voor de vrijdagmiddagborrel werden we verzocht om plaats te nemen in de gereedstaande LandCruiser. De ranger schudde al zijn talenten uit zijn korte rangerblousemouw en zo hadden we binnen een half uur al diverse digitale fotorolletjes volgeklikt met de giraffen, buffels, impala's, neushoorns en zebra's. Het gehobbel in de LandCruiser werd ineens wild onderbroken door een remactie; de scout en de ranger sprongen snel uit de auto en voor we doorhadden wat er aan de hand was stond een mooi campingtafeltje klaar gedekt met de klasssieke safarilekkernijen :-)
Als een Dr. Tracy (de arts van Daktari) stonden we nippend aan de gin-tonic, whisky of bier en knabbelend aan een zoutje de velden te overturen, slechts gepijnigd door de zonnestralen van de ondergaande zon; oftewel de welbekende vrijdagmiddagborrel.

Gezien de slaapachterstand van de twee kleinste deelnemers aan deze reis besloten de bijbehorende papa en mama om de eerste safari van de dag (vijf uur opstaan) maar te skippen. Die beslissing heeft helaas niet veel geholpen, want terwijl de Cruiser net het terrein afreed bedacht Amelie dat het tijd was om op te staan....
Na het ontbijt stond de ochtendgymnastiek op het programma. Met de rugzak op de rug en getooid met verrekijker en pet stapten wij achter de 12-mm van de ranger aan door het safaripark. De eertse minuutjes wandelen over het pad begon lekker als opwarmertje voor het naderende poeltje. Vlak voor het poeltje werden we begroet door een familie van vijf vrolijke giraffen; sta je daar ineens met je goede manieren tussen vijf van die lange stelten (technisch gezien 20 stelten dan). Het poeltje en de directe omgeving bleek tot verbazing van de ranger leeg, totdat duidelijk werd dat die immense grote buffels verstoppertje aan het spelen waren en dat we ze aan het verraden waren met het gekwebbel. De gehoornde biefstuk van 800 kilo (mag het een onsje meer zijn?) stapte fronsend uit de bosjes en keek ons met zijn vriendjes lichtelijk dreigend aan. De eerste intuitie doet de spieren opwellen als een klaarstaande Jamaicaan op de honderd meter sprint, maar de ranger sommeerde ons kalm te blijven en rustig achteruit weg te wandelen. Tijdens deze terugtrekactie maakte de ranger een nogal klungelige buiteling over een graspolletje, dus het stoere was er wel een beetje af aan die ranger. Alsof hij dat aanvoelde zette hij op hoog tempo koers door het hoge gras verhalend over the Black Mamba (giftige slang) en leeuwen in het hoge gras. Met samengeknepen billen huppelden we achter hem aan tussen spinnenwebben en stekelbosjes totdat we (hoera!) weer terug op het pad waren. Zeiknat van het bewegings- en vooral angstzweet zagen we de cooling-down-begeleider al klaar staan bij de ingang met sodawater en, op verzoek, ijskoude pils. Tja, weekend.............
De middagrit begon al goed met een enorme dikke olifant (Big One) die op nog geen tien meter afstand aan het grazen was. Verderop kwamen de Rhino's (Big Two) en later de buffels (Big Three), maar verder dan wat bavianen, impala's en de zaterdagmiddagborrel midden tussen duizenden voetsporen kwam het niet. Om de Big Five te completeren moesten nog de leeuw en de luipaard gespot worden.... en zo begon dan ook maar meteen de zondagochtendsafari... Tien over zes in de ochtend keken we al tegen een luipaard (Big Four) aan in een Walt Disney achtige setting. Grote boom, kale tak vlak bovrn de grond, luipaard poseren alsof het Discovery Channel's Best Shots was! Onderweg naar de bush-breakfast lag familie de leeuw (Big Five!) zes vrouw en een man sterk langs de kant van de weg. Op nog geen vijf meter afstand sta je die beesten dan recht in de ogen te kijken alvorens je koffie te nuttigen. We zijn thuis natuurlijk al wat gewend met de goudvissen, maar dit heeft ook wel wat...

----------

Pour les francais: merci du compliment de mes textes en hollandais. Là je n'avais pas le temps pour traduire...

Apres le voyage en avion bien passe (Amelie et Malou etait tres sage) nous avons dormi à Johannesbourg. Le lendemain nous avons pris la route vers Kiepersol via Middelburg et Sabie. La route panoramique n'etait plus que brouillard et essuie-glasses... Apres qques kilometres la pluie s'est arrete et voila les bananes qui se montraient! Le guesthouse nous attendait au soleil, donc ça veut dire une bonne petite biere sur la terrasse au bord de la piscine avec vue (panoramique exceptionelle de tous les cotes bien sur).
Les deux jours suivant nous avons vue des chutes d'eaux magnifiques, le Blyde River Canyon, des Potholes puis nous avons bien joue avec des elephants (Opa Bas etait le plus heureux :-) ) et bien sur les bieres au bord de la piscine (vue panoramique etc.) (et encore Opa Bas le plus heureux :-) ).

Vendredi-matin, apres le plongeon imprevue d'Amelie dans la piscine (juste rate pour filmer le moment...), nous avons pris la route pour "les voisins" de Parc Kruger. En route les montagnes vertes prenaient place pour les plaines sablees. De temps a autres tu voies des elefants, des vautours et des impalas. En rentrant dans le campement (Manyeleti Game Reserve) nous rouliont entre les buffles pou arriver a notre destination. Nous etions les seuls clients, donc bien entournes de personnel (trente). Il y a deux chefs ici pour creer nos plats, un vraie cave a vins, des singes, un feu de campement et un Ranger pour nous ammener au lit (dans nos tentes). Pas mal, hein?
A l'apero nous nous trouvions en plein milieu du parc animalier. Le Ranger avait ammene des petites choses a boire pour nous, donc on pouvait faire comme devait faire papy a l'epoque, avec le soleil couchant....
Jusqu'a dimache nous etions tres occupes à chercher tous les animaux du Big Five. A la fin; dimache-matin nous avons trouve les deux derniers: lion (et sa famille: total 7) et leopard (situe parfaitement sur une branche, comme dans les films).

Maintenant, 35 degrees a l'hombre, il n'y a que le bruit des enfants et Mamy dans la piscine, des oiseaux et des ecureuils.
Donc tout va bien ici, les vins sont bons, les bieres sont fraiches, les petites sont sages et Papy fait sa sieste.

De L'Afrique du Sud, je vous souhaite un bon hiver :-)